هزار خیابان فاصله دارم با او 

هزار خیابان فاصله دارم با خود 

چرا زنده باشم 

وقتی در تاریکی قدم می زنم

وقتی که او مرا 

و گلدان ها کنار پنجره را 

از یاد برده است .

زخم ها یم را نمی بندد 

چشم هایش را می بندد

با درود

دوستان عزیز بسیار سپاسگزارم از این همه لطف  شما دیگر کلمات توان بیان این همه احساس را ندارند

چگونه باید این همه مهربانی شما را جبران کرد

احظه اى در گذر از خاطره ها ناخود آگاه دلم ياد تو کرد , 

خنده آمد به لبم شاد شدم  ,,, گويى از قيد غم آزاد شدم

هر کجا هستى من ياد تو ام 

نم نم بارون چشات گواه عشق پاکمه 

هم نفس قسمت من  دوستت دارم یه عالمه

 اعتبار آدم ها به حضورشان نيست بلکه به ذهنيت خوبى است که در هنگام نبودنشان براى ديگران به جاى ميگذارند و سهم شما از اين ذهنيت خوب بى نهايت است

با درود به شما دوستان عزیز

سپاسگزارم از حضورتان

دوستان  10 روز نیستم میرم شمال مسافرت اگه تونستم آن میشم وجواب محبت های شما را میدم

بازهم سپاسگزارم همه ی شما عزیزان وهم میهن های اریایی را دوست دارم

مانا باشید

سلام بر دوست گرامی

وبلاگتون خیلی زیبا شده امیدوارم که موفق باشید

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت / با صدایش آشنایم کرد و رفت
نوبت اوج رفاقت که رسید / ناگهان تنها رهایم کرد و رفت  

درو به تک تک شما درستان عزیز سپاس از حضور همیشگی وسبزتان

ایستادن اجبار کوه بود

رفتن سرنوشت آب

افتادن تقدیر برگ

وصبر پاداش آدمی

همه ی ما خاطره ایم

ای دل

خودت باش
هرکس از تو مجسمه ای می سازد
و تو را بخاطر آنچه که خودش دوست دارد می ستاید...!
اما زمانی می رسد که مجسمه
را با تمام قداست خواهد شکست...!

 واقعا زيباست ,عليرضا خان 

:يادت روشنم ميدارد, از نيما